Қазіргі әлемде интернет пен электрондық поштаның дамуына қарамастан пошта әлі де сұранысқа ие. Адамдар бұрынғыдай хат жазады, зат жібереді, газеттер мен журналдарға жазылды. Пошташының жұмысы ешқашан маңыздылығын жоғалтпайды және әлі де ғасырлар бойы пайда әкеле бермек. Осы салада өз жұмысын адал атқаратын пошташылардың бірі — Шымкент қаласының тұрғыны Айтқыз Есенбекқызы.
Айтқыз Есенбекқызы — 51 жаста. Ол 40 жасында пошташы болды және бүгінгі күнге дейін оның өмірі поштамен тығыз байланысты. Оны байланыс бөліміне апат әкелді, бірақ кейінірек пошта оның тағдырына айналды, ал мамандық даналық пен ризашылыққа қымбат болды. Ол 1973 жылы Төлеби ауданының Бұлақ ауылында дүниеге келген. Айтқыз отбасындағы 10 баланың жетінші баласы.
«Ауыл мектебін бітірген соң Шымкенттегі оқу орындарының бірінде тәтті нан өнімдерін пісіру мамандығы бойынша оқып алдым. Алғашқы еңбек жолымды қаладғы тігін цехынан бастадым. Ал, осыдан 10 жылдай бұрын «Қазпочта» акционерлік қоғамына қарасты қалалық филиалмен келісімшартқа отырып, пошташы атандым. Жалақым аз. Бірақ мен өз жұмысымды бағалаймын және жақсы көремін. Менің міндетім-газетті оқырманға уақытында жеткізу. Кейде демалыс күндері жұмыс істеуге тура келеді. Ең бастысы, жұмысым өзіме ұнайды. Газет-журнал, хат таратып жүріп, елмен араласамын, әңгімелесемін», — дейді пошташы.
Кейіпкеріміз күннің ыстығы не суығына қарамастан, таңертеңгі сағат 8-ден бастап Әл-Фараби мен Тұран аудандарының барлық аудандарын аралап, оқырмандарға газет-журналдар жеткізеді. Ауыр сөмкемен бүкіл аумақты айналып өтеді.
«Маған уақытша және шұғыл жұмыс керек болды. Барлық хабарландыруларды оқып, өзіме қолайлы ештеңе таппай жүргенде кездейсоқ пошта бөлімшесіне келіп қалдым. Поштаның атмосферасы бірден ұнады. Осылай жұмыста қалып қойдым» дейді Айтқыз.
Пошташының жұмысы таусылмайды, қазір де шаруасы көп. Бұрын көптеген газеттер, журналдар, хаттар мен ашық хаттар тарататынбыз. Қазір пошташыларға таратуға берілетін газет-журналдардың көлемі азайғанымен, банктерден азаматтарға келетін хаттар көбейген. Өзіміз секілді газет-журналсүйер қауымның сұранысын Айтқыз апайдай кәсібіне жан-тәнімен берілген мамандар ғана қамтамасыз етіп отыр десек қателеспейміз. Шынында да, Айтқыз апайдың өз жұмысына ыждағаттылығын сөзбен айтып жеткізу мүмкін емес. Ол өзіне жолкіре төлеу жағы қарастырылмаса да, науқастанып қалғанда еңбекке жарамсыздығы үшін ақы төленбесе де, жұмысын жауапкершілікпен атқарады. Тіпті, қарлы боран, шытынаған суық аяз да, аптап ыстық та Айтқыз апайға газет-журнал, хат таратуға кедергі бола алмайды.
Айтқыздың өз жұмысына деген талпынысын сөзбен жеткізу мүмкін емес. Өзінің айтуынша, жұмысына үйренгені соншалық, қазір бұрынғыдай қиналмайды. Күніне 15-20 шақырым жүрсе де, ол кешке дүкендерге кіріп, таза ауада серуендеп, үй шаруасымен айналыса алады.
«Пошташының жұмысы өте ерте басталады, алғашқыда ерте ояну маған қиын болды. Таңертеңгі сағат 6-да сіз бөлімде болуыңыз керек және газеттерді қабылдауыңыз керек – бірінші жеткізілімге дейін және оны алушыларға бір сағат ішінде жеткізу керек болды. Газет бумаларын жинау, хаттар мен ашық хаттарды бүктеу қиын болды, ал екіншісі – тапсырыс хаттарын клиенттермен бір-бірден қарым-қатынас жасау. Бұл кедергіні жеңуге маған пошташы-тәлімгер көмектесті. Адамдар пошташымен қандай қуанышпен кездесіп, күтіп тұрғанын көргенде, жаным жай тапты, әр адамға көзқарас іздеу керек екенін түсіндім. Бұл маған клиенттермен жұмыс істеуде көп көмектесті – қазір мен кез келген адаммен, тіпті ең талапшыл адаммен ортақ тіл табуға болатынын нақты білемін», – дейді Айтқыз Есенбекқызы.
Жауапты, елгезек, ақкөңіл – Айтқыз Есенбекқызы туралы оның басшылығы осылай айтады. Пошташыны басшылық та, әріптестері де, тұрғындар да осылай мақтайды. Соңғысы әрқашан мұны қуана қарсы алады, соңғы жаңалықтарымен бөліседі. Әрбіріне көңіл бөліп, әңгімелеседі. Үлкен кісілер немерелеріне не ұнағанын, қандай үйірмелерге барғанын және көрші көшеде не пайда болғанын айтады – назар аудару мен жылы сөз кез келген адамға жағады.
«Пошта – менің өмірім. Ол маған не үйретті? Адамдармен қарым-қатынас, шыдамдылық. Пошта – мәңгілік. Қоғамға керек іспен айналысатынымды түсінген кезде, жұмысымды жақсы көріп кеттім. Мен әрдайым осы жұмысымды жақсы көріп, пошташы болып жүргенімді мақтан тұтамын » дейді пошташы.
Айтқыз – қоғамға, адамдарға пайдалы тигізетін іспен айналысып жүрген нағыз еңбек адамы. Еңбек адамдары — ең адал және лайықты, олар жұмысы үшін сыйақы күтпейді, бірақ олардың арқасында өмір қызықты, әдемі және лайықты болады. Біз еңбек адамдарын құрметтеп, бағалауымыз керек.